خبرگزاری فارس: عکاس اصفهانی گفت: خوشبختی یعنی رویت و احساس رمز و رازهای کوچک زندگی که با ثبت تصویر می‌توان بخشی از مهر هستی را که در دل تمام ذرات عالم نهفته است، دید و درک کرد.
خبرگزاری فارس: عکاسی خوشبختی رویت رمز و رازهای کوچک زندگی است

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، با وجود اینکه سال‌ها است از ورود دوربین عکاسی به ایران می‌گذرد ولی همچنان علاقه‌مندان بسیاری را به سمت خود جلب کرده، به ویژه موقعی که پیشرفت علم نیز در آن دخیل شده و به سمت و سوی دیجیتالی شدن پیش رفته است.
با وجود تمام تغییراتی که در این اتاق تاریک به وجود آمده، باز نکته مهم آن کشش و جاذبه خود هنر عکاسی است، که هر کس که به سمتش رفت، جدا شدنش از این هنر کار را دشوار کرده و کم‌تر کسی می‌تواند از او دل بکند.
در تمام اعصار از زمانی که دوربین‌های عکاسی در بازار فراوان شد، هرکسی از ظن خویش یار این هنر ‌شد و چه بسا در بین آنان بوده و هستند، افرادی که تمام خلوت خویش را با خاطرات خوش لحظه ثبت لحظه‌ها می‌گذارنند.
کسانی که با عشق ورزیدن به هنر عکاسی و با نگاه از ویزور دوربین دیگر یک منظره را نمی‌بینند بلکه در پس آن به حقیقت‌های دیگر این عالم پی می‌برند.
بدون شک عکاسان نیز در کنار قاب عکاسی خویش گفته‌ها و نگفته‌های فراوانی دارند که شاید هیچ وقت نمی‌توانند به تصویر بکشند چرا که باید حس خوش و ناخوش لحظه‌ها را از چارچوبه عکاسی خارج  و به رشته تحریر نگاشت.
به دنبال نمایشگاه عکسی که افروز هوشنگ با عنوان مهر هستی در نگارخانه آرته اصفهان برگزار کرده بود، بر آن شدیم تا گفت‌وگوی مفصلی با وی در مورد عکس‌های به نمایش گذاشته در این نمایشگاه و همچنین دیدگاهش را نسبت به هنر عکاسی جویا شویم.

*فارس: بیشترین علاقه شما به عکاسی در چه زمینه‌ایی است؟
هوشنگ: در مدتی که آغاز به عکاسی کرده، بیشتر به عکاسی ماکروگرافی علاقه داشتم و موفق هم بوده‌ام و در واقع با دقیق شدن به جزئیات توانستم به کلیات دست یابم، چرا که این جزئیات هستند که کلیات را ساخته و کمتر کسی قادر به دیدن آن است.
در حقیقت دیدن این چیزهای کوچک از ویزور دوربین به قدری برای من آرامش بخش و هیجان‌انگیزه بوده که قصد دارم تمام این زیبایی‌ها را به کسانی که قادر به دیدن آن نیستند نشان دهم.

*فارس: چرا خواستار این هستید که جزئیات را نشان دهید، مگر عکاسانی که از طبیعت زیبایی، عکس می‌گیرند، این رسالت را ‌ انجام نمی‌دهند؟
هوشنگ: نمایشگاه‌های بسیار زیبایی در این سالیان از طبیعت ایران برگزار شده و کتاب‌های نفیسی نیز در این مورد چاپ شده که آثار بسیار ارزنده‌ایی از عکاسان و هنرمندان ایرانی بوده ولی کمتر مشاهده شده آثاری که با نگاهی متفاوت با رعایت اصول و مفاهیم زیبایی شناسی به نمایش گذاشته شده باشد، گویی که طبیعت تنها اسکن شده با تمام جزییات، کاری که چشم نیز قادر به انجام آن هست.

*فارس: زمانی که عکسی توسط هر عکاسی گرفته می‌شود به دنبال خود مفهومی دارد که باید به بیننده منتقل شود، حال افروز هوشنگ با شیوه عکاسی ماکرو و این ترکیب‌بندی زیبا که عکس‌ها را در نگاه نخست همانند نقاشی درآورده چه چیزی را به مخاطب خودش نشان می‌دهد؟
هوشنگ: عکس‌ها به روش ماکروگرافی و با نور طبیعی و رعایت اصول ترکیب‌بندی و کادرها گرفته شده است و هر کس می‌تواند هر برداشتی که از دیدن آنها دارد بکند، ولی همین که از نقطه نظر زیبا شناسی مخاطب را تحت تاثیر قرار داده باشم برای من کافی است.
همان‌گونه که در بیانیه نمایشگاه خود هم آورده‌ام، دم را غنیمت شمردن، خود جوشی و خود انگیختگی، این آن چیزی است که ارزش زندگی را دارد و ذهنی روشن برای دیدن و درک راز و رمزهای کوچک زندگی فراهم می‌آورد، همچون قطره‌یی، گلی، نهالی و این عجائب کوچک و به ظاهر کم اهمیت به‌‌‌ همان اندازه بیدار کننده ذهن و جان آدمی است که ستارگان و کهکشان‌های آسمان.

*فارس: چه دیدگاهی افروز هوشنگ نسبت به عکاسی دارد یا اینکه به دست آورده است؟
هوشنگ: من از این دید به عکاسی نگاه می‌کنم که اگر عاشق زندگی و زیبایی‌های زندگی باشی و با این دیدگاه که زندگی کوتاه و ناپایدار است می‌توانی زیباهایی این عالم را که در دل طبیعت موج می‌زند و شاید کمتر کسی قادر به دیدن آن باشد، را ببینی و خوشبختی یعنی دیدن همین رمز و رازهای کوچک زندگی که بیدار کننده عقل و ذهن آدمی است.
در دنیای پر از استرسی که ما آدم‌ها برای خود ایجاد کرده‌ایم و به دنبال سوداهای بزرگ فکریمان هستیم، زمانی که بفهمیم یک قطره آب دارای چه لطافت و ظرافتی است، آن زمان پی به این پاکی برده و برای هر قطره آب ارزش قائل شده و دیگر در مصرف این نعمت اسراف نمی‌کنیم.
اگر این طرز فکر به سراغ تمامی آدم‌ها بیاید و حس زیباشناسی را به دست آورند و مهر ورزیدن که اساس هستی است را درک کنند، خوشبختی به سراغشان آمده است و امیدوارم توانسته باشم با عکس‌های خود این حس زیباشناسی و پیام مهرورزی را به همگان منتقل کنم.

*فارس: شما توانستید این خوشبختی را به دست آوردید؟
هوشنگ: تحت تاثیر کتاب‌ها و مطالعاتی که داشته‌ام کنجکاو شده تا بدانم شاعران بزرگی مثل مولانا و حافظ با این همه علم و حکمت و معرفت چه چیزی را در دل ذرات این هستی دیده و به دنبال چه چیزی بوده‌اند که حافظ گفته:
کمتر از ذره‌ نهی پست مشو مهر بورز    تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
یا که شکسپیر گفته «آنچه را تا به امروز خداوند در طبیعت به من ارزانی کرده نتوانستم در رویاهای خود ببینم و خدا فراتر از رویاهای من در طبیعت به من به ارمغان داده است».
کتاب رمان "زندگی در پیشرو اثر رومن گاری نیز تاثیر بسیاری بر من داشت چرا که در این کتاب به اینکه زندگی چیزی نیست که همیشه در لابلای زندگی‌های شسته رفته یافت شود ، گاهی هم زندگی در جایی است که باید گند و کثافت‌ها را به کناری زد تا صورت زیبا و معصومش را دید، و زمانی که قلموهای نقاشی را در یک لیوان آب شسته و با دیدن بافت‌های به وجود آمده در این لیوان کثیف متوجه شدم در بطن آن چه زیبایی‌هایی نهفته و این که نباید لحظات را از دست داد، که منجر به ایجاد عکس‌هایی با این مضمون شد.

*فارس: بیشتر تمایل دارید از چه صحنه‌هایی عکاسی کنید؟
هوشنگ: از طبیعت و در دل طبیعت و از رمز و رازها و زیبایی‌های نهفته در دل آن زیرا که تنها حریف مرگ، زیبایی شناسی است و تنها علاجش حیاتی که زیبا زیسته شده و زیبایی شناسی ملاکش بوده است.
به قول تاگور شاعر، فیلسوف، موسیقی‌دان و چهره‌پرداز اهل بنگال هند، من به قصد دیدن رودخانه‌ها و کوه‌ها به گرد جهان گردیده‌ام برای این سفرها بهای زیادی پرداخته‌ام ،به راه‌های دور رفته‌ام و بسیار چیزها دیده‌ام، اما من فراموش کردم، قطره شبنمی نشسته بر علفی خرد را که درست نزدیک خانه‌ام بود ببینم. قطره شبنمی که انعکاس تمامی جهان را در خود داشت.

*فارس: سخن پایانی؟
هوشنگ: من از هر آنچه در پیرامونم می‌بینم، عکس می‌گیرم، قصد دارم هر لحظه را چنان زندگی کنم که گویی آخرین لحظه است، لحظه‌هایی که احساس می‌کنی دنیا متوقف شده و آن لحظه‌ها برای همیشه در ذهن و خاطرات ماندگار شده است، چیزی شبیه جاودانگی در عین فنا، لحظه‌هایی که آدمی را به فضایی آرمانی می‌برند، لحظه‌ای برای زندگی در اکنون ماندگار، رها از گذشته و آینده، و خوشبختی یعنی رویت و احساس همین رمز و رازهای کوچک زندگی.