ضرورت تشکیل شورای عالی محیط زیست در حوزه زاینده رود
خبرگزاری ایمنا: عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با بیان این که منشور وزارت نیرو، بالا دست و پایین دست را مستثنی نکرده و بر دسترسی عادلانه همگان به آب سالم تاکید فراوانی دارد، گفت: بایستی به تمامیت یکپارچه حوزه زاینده رود توجه و مدیریت پایدار حوزه زاینده رود تامین منافع جامعه را در کانون خود قرار دهد.

ایران غازی در گفتگو با خبرنگار ایمنا هر چشم اندازی را بیانگر روح و تفکر حاکم بر عصر خود عنوان کرد و اظهار داشت: حوزه رودخانه زاینده رود چشم اندازهای متفاوتی را در دوران گوناگون تجربه کرده است.
وی به چشم انداز اصفهان با تمدن آبی چند هزار ساله اش در عصر صفویه و طومار شیخ بهایی اشاره کرد و بیان داشت: اجرای قانون ملی شدن منابع آب، خاک و جنگل، همچنین تصویب قانون توزیع عادلانه آب در سال ۶۲ چشم اندازهای دیگری را برای رودخانه زاینده رود رقم زد.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به چشم انداز خشکی زاینده رود در حال حاضر گفت: منشور وزارت نیرو بر مدیریت یکپارچه آب و سازگار با شرایط اقلیمی و زیست محیطی در راستای ایجاد تعادل و پایداری بین منابع و مصرف آب و حفظ کمی و کیفی و ارتقاء بهره برداری آب تاکید دارد.

غازی با بیان اینکه رعایت حقوق کلیه ذی نفع ها یکی از موارد مهم ذکر شده در این منشور است، خاطرنشان کرد: این منشور بالا دست و پایین دست را مستثنی نکرده و بر دسترسی عادلانه همگان به آب سالم تاکید فراوانی دارد.
غازی با بیان این که مقیاس توسعه باید مناسب باشد گفت: نباید فراتر از محیط و اکوسیستم دست به توسعه شهرها زد.
وی با بیان این که خشکسالی زمانی رخ می دهد که میزان تقاضای آب از میزان ذخایر فراتر رفته لذا نمی توان آن را صرفا پدیده فیزیکی عنوان کرد، افزود: خشکسالی بیشتر تعادل بین تقاضا و منابع آب را مورد بررسی قرار دمی دهد.
غازی به از بین رفتن کیفیت ذخایر آبی اشاره کرد و گفت: اگر آلودگی های منابع آبی هم چون زاینده رود بیش از حد شود نمی توان آن را جز منابع آبی حساب کرد.
وی انواع خشکسالی ها را شامل خشکسالی هواشناسی، خشکسالی کشاورزی و خشکسالی هیدرولوژیکی اعلام کرد و ادامه داد: توسعه پایدار حوزه زاینده رود مدیریت ویژه خود را می طلبد و همه تصمیمات باید مبتنی بر دانش و یکپارچه نگری باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان یکی از ارکان مهم توسعه پایدار را حفاظت از محیط عنوان کرد و اذعان داشت: در این راستا باید جهانی و ملی فکر کرد اما محلی و ناحیه ای عمل نمود.
غازی در ادامه به نتایج تحقیقات علمی خود طی سه سال بر روی حوزه زاینده رود اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: آنقدر جمعیت را افزایش و شهر را در مقابل کشاورزی افزایش داده ایم که اصفهان را با تمدن چند هزار ساله اش نابود کرده ایم.

وی با بیان این که بهره برداری از آب های زیرزمینی، نسل های آینده را دچار بحران می کند، تصریح نمود: منابع فعلی که ما برای نسل آینده گذاشته ایم منابع آبی شور و تلخی است که بازسازی آن زمان زیادی را می برد.
غازی گفت: زاینده رود حوزه بسته ای است و به همین خاطر مشکلات آن از حوزه های باز بیشتر است.
وی ادامه داد: مکانسیم های تخصیص آب باید به شدت علمی و برمبنای معیارهای بسیار پیچیده اداره شود.
غازی به حاکمیت در حوزه زاینده رود اشاره کرد و بیان داشت: این حاکمیت در زمان شیخ بهایی به مردم و از زمان ملی شدن به دست دولت افتاد.
وی با بیان این که مدیریت حوزه زاینده رود بخشی است گفت: بایستی به تمامیت یکپارچه حوزه زاینده رود توجه شود.
غازی جامعه را جزء اصلی این اکوسیسیتم اعلام کرد و یادآور شد: اقتصاد، اکولوژی و جامعه شناسی سه عنصر اصلی می باشند که بایستی در پیوند یکدیگر دیده شوند.
وی تاکید کرد: مدیریت پایدار حوزه زاینده رود باید تامین منافع جامعه را در کانون خود قرار دهد.
غازی نیاز جامعه را دسترسی به آب کافی، مطمئن و به موقع با کیفیت استاندارد اعلام کرد.
وی با بیان این که بحران آب ارتباطی با کمبود آب ندارد و گفت: تحقیقات جهانی می گویند هر گاه مدیریت آب نارسا عمل نماید بحران آب به وجود می آید.
غازی با اشاره به بحران کم آبی در بسیاری از مناطق دنیا گفت: کشور ما نیز از این موضوع مستثنی نیست و ما جزء کوچکی از این بحران بزرگ جهان هستیم.
وی معتقد است: مدیریت پایدار آب تحولات ملی و جهانی را که بر منابع آب و محیط موثر هستند هرگز غافل نمی شود و در استراتژی های مدیریتی خود توسعه منابع آب را با توجه به پایداری انجام می دهد.
غازی با بیان این که بر اساس مطالعات انجام داده به این نتیجه رسیدیم که انتقال بین حوضه ای آب حرکتی در جهت ایجاد امنیت آب نیست، گفت: اگر سه عنصر جامعه، اقتصاد و محیط زیست مورد توجه ما نباشد، پایداری منابع آب تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
وی با بیان این که امروز موضوع آب در کشوز و جامعه ما فعلا سیاسی است، گفت: اگر امنیت نباشد به هیچ وجه توسعه نخواهیم یافت.

غازی به تعریف شهر پایدار پرداخت و گفت: متاسفانه شهر اصفهان بسیاری از شاخص هایش به سمت ناپایداری در حال حرکت است.
وی ادامه داد: ورود روزی پانصد و ۲۰ اتومبیل به اصفهان دلیلی بر ناپایدار شدن این شهر و افزایش آلودگی هاست.
غازی اصل پنجاهم قانون اساسی را به عنوان پشتیبانی برای توسعه همه جانبه و پایدار شهر دانست و بیان داشت: در حال حاضر توسعه صنعتی، تمرکز صنایع بر شهر و افزایش جمعیت بر گلوی زاینده رود فشار مضاعفی می آورد.
وی با بیان این که حل مسائل آب استان نیازمند مدیریت جامع و کامل است، گفت: مدیران استان باید در آمایش چهار استان مربوط به مسایل زاینده رود، مدیریت صحیح و عادلانه را انجام و توسعه بر اساس مثلث پایداری را، راهنمایی فعالیت های خود برای مقابله با خشکسالی قرار دهند.
غازی با بیان این که راه حل ها برای مقابله با خشکسالی باید بر مبنای واقعیت ها باشد، گفت: هرگز نمی توان به راه حلی دست یافت که همه در آن برنده باشند و مشکل تشخیص اولویت و تخصیص منابع است.
وی با بیان این که سه گروه در این میان نقش دارند، گفت: مردم، دولت و شرکت های اقتصادی در اتخاذ این راه حل ها موثرند.
غازی با بیان این که هیچ فرصت دیگری برای آزمون و خطا دیگر وجود ندارد، بر تشکیل یک شورای عالی و دائمی توسعه پایدار و محیط زیست در حوزه زاینده رود تاکید کرد.
وی با بیان این که این شورا باید از مردم، حاکمیت، شرکت های اقتصادی و بنگاه ها و دانشگاهیان تشکیل گردد، گفت: این شورا باید عالی ترین مرجع تصمیم گیری آینده حوزه رودخانه باشد.