پژوهشگران در تلاشي براي کاهش شمار تصادف خودروها دريافتند که با اتصال الکترودهايي به سر رانندگان مي‌توانند سرعت استفاده از ترمز توسط آن‌ها را بهبود بخشند.

به گزارش ايسنا، اين روش مي‌تواند فاصله زماني ميان قصد ترمز کردن و حرکت فيزيکي فشار آوردن پا بر روي پدال ترمز را کاهش داده و از بروز تصادف‌هايي که در نتيجه اشتباه انساني به وجود مي‌آيند، پيشگيري كند. در طرح ديگري در همين رابطه، دوچرخه سواران مي‌توانند با استفاده از يک کلاه ايمني ويژه که سيستم EEG در آن تعبيه شده، با استفاده از امواج مغزي خود، دنده دوچرخه را عوض کنند.

در مطالعه‌اي که گزارش آن در مجله علمي «مهندسي عصب» انتشار يافته است، پژوهشگران سرهاي 18 شرکت کننده را قبل از آن که در پشت فرمان يک شبه‌خودرو بنشينند، به دستگاه‌هاي EEG متصل کردند تا دريابند در هنگام ترمز کردن کدام قسمت‌هاي مغز بيشتر از همه فعال مي‌شود.

در همين حال، کنش‌هاي مايوالکتريک (EMG)، که در نتيجه کشش ماهيچه‌ها در قسمت پايين پا ايجاد مي‌شود و مي‌تواند براي رديابي حرکت پا، قبل از حرکت آن به سمت پدال ترمز استفاده شود، نيز اندازه گيري شد.

دانشمندان مؤسسه فناوري برلين که اين مطالعه را انجام دادند، دريافتند که يک سامانه ذهن/ فکرخوان مي‌تواند قصد راننده براي ترمز کردن را 130 ميلي ثانيه، زودتر از پاسخ عادي براي ترمزکردن به مرحله اجرا درآورد.

اگر خودرويي با سرعت 62 مايل (حدود 100 کيلومتر) در ساعت حرکت کند، اين کاهش زمان ترمز مسافتي نزديک 3.66 متر يا طول يک خودروي کوچک خواهد بود.

استفان هاوف، هدايتگر اين مطالعه گفت که آنها اکنون در نظر دارند از اين فناوري در يک خودروي واقعي استفاده كنند. پژوهشگران در تلاشي براي کاهش شمار تصادف خودروها دريافتند که با اتصال الکترودهايي به سر رانندگان مي‌توانند سرعت استفاده از ترمز توسط آن‌ها را بهبود بخشند.

به گزارش ايسنا، اين روش مي‌تواند فاصله زماني ميان قصد ترمز کردن و حرکت فيزيکي فشار آوردن پا بر روي پدال ترمز را کاهش داده و از بروز تصادف‌هايي که در نتيجه اشتباه انساني به وجود مي‌آيند، پيشگيري كند. در طرح ديگري در همين رابطه، دوچرخه سواران مي‌توانند با استفاده از يک کلاه ايمني ويژه که سيستم EEG در آن تعبيه شده، با استفاده از امواج مغزي خود، دنده دوچرخه را عوض کنند.

در مطالعه‌اي که گزارش آن در مجله علمي «مهندسي عصب» انتشار يافته است، پژوهشگران سرهاي 18 شرکت کننده را قبل از آن که در پشت فرمان يک شبه‌خودرو بنشينند، به دستگاه‌هاي EEG متصل کردند تا دريابند در هنگام ترمز کردن کدام قسمت‌هاي مغز بيشتر از همه فعال مي‌شود.

در همين حال، کنش‌هاي مايوالکتريک (EMG)، که در نتيجه کشش ماهيچه‌ها در قسمت پايين پا ايجاد مي‌شود و مي‌تواند براي رديابي حرکت پا، قبل از حرکت آن به سمت پدال ترمز استفاده شود، نيز اندازه گيري شد.

دانشمندان مؤسسه فناوري برلين که اين مطالعه را انجام دادند، دريافتند که يک سامانه ذهن/ فکرخوان مي‌تواند قصد راننده براي ترمز کردن را 130 ميلي ثانيه، زودتر از پاسخ عادي براي ترمزکردن به مرحله اجرا درآورد.

اگر خودرويي با سرعت 62 مايل (حدود 100 کيلومتر) در ساعت حرکت کند، اين کاهش زمان ترمز مسافتي نزديک 3.66 متر يا طول يک خودروي کوچک خواهد بود.

استفان هاوف، هدايتگر اين مطالعه گفت که آنها اکنون در نظر دارند از اين فناوري در يک خودروي واقعي استفاده كنند.