قانون جديد آموزش و پرورش اين است كه بهترین مدرسه باید  نزدیکترین مدرسه باشد. در نگاه اول این یک قانون خوب و عادلانه است برای دانش­آموزان و اولیای آنان تا در مدارس نزدیک سکونت خود ثبت نام کنند و دلواپس و نگران ثبت نام نباشند. اما چقدر این تدبير به واقعیت نزدیک است؟! آیا واقعا هرکس در نزدیکترین مدرسه خود قادر به ثبت نام است؟ چقدر آموزش و پرورش شهرستان به این موضوع توجه دارد؟ درحاليكه برخي مدارس دانش ­آموز همسايه خود را ثبت ­نام نمي­كنند.

درد دل چند خانواده و دبیر این بود که بعضی از مدارس، مورد توجه آموزش و پرورش یا به عبارتی نورچشمی اداره شده ­اند و فقط به این مدارس رسیدگی می ­شود. از لحاظ امکانات مرفه و تکمیل هستند در صورتی که بعضی از مدارس حتی با مشکل تهیه هزینه زیراکس مواجهند. آيا واقعا انصاف است كه در بين مدارس دولتي يكي از چندين برابر بودجه ديگري برخوردار باشد؟!

نمی­دانم این چه تدبیر و طرحی است که چند مدرسه نمونه و برتر باشد با بهترین امکانات و بقیه مدارس به حال خود رها شوند. حتی برای ثبت نام، قانون شرط معدلی یا برگزاری آزمون جای تعجب دارد مگر مدرسه غیرانتفاعی یا خصوصی است که این قوانین ثبت نام اجرا می­شود.

البته که وقتی بیشترین بودجه از جانب این اداره به این مدارس سرازیر می شود نباید منتظر نظارتی از سوی اداره بر این مدارس باشیم. حتي چند دبير گله و شكايت داشتند كه به صورت حضوري در اداره آموزش و پرورش نظرات خود را در مورد اين مدارس بيان كرده اند ولي هيچ نتيجه­اي دربرنداشته و حتي خود مسئولين پاسخ دادند كه از طرف اداره چند مدرسه برجسته شناخته شده است!

از خانواده­اي كه نگران ثبت نام مدرسه ­ي فرزندشان بودند شنيدم كه از اداره خواسته بود چند مدرسه برتر را معرفي كند و اداره ليستي از مدارس برتر را در اختيار خانواده قرار مي­ دهد، مگر مدارس و دبيران ديگر چه اشكال و ايرادي دارند و اگر دارند چرا اداره آموزش و پرورش درصدد رفع آنها بر نمی آید؟

بارها از اخبار شنیده­ام که گرفتن شهریه کاری خلاف قانون است ولی خودم بارها شاهد اخذ شهریه از دانش­آموز بوده ­ام. اولیای دانش­آموز هم نگران تحصیل فرزندشان هستند، حاضرند به هر قیمتی شده فرزندشان را در همان مدرسه ثبت نام کنند حتی با شهریه گزاف.

جای سؤال است که اگر دانش­آموزی به هر علتی معدلش از حد معدل مجاز مدرسه پائین بیاید سال بعد باید به فکر مدرسه دیگر باشد که این موضوع خود اثرات نامطلوب زیادی دارد، باعث سرخوردگی اولیاء و خود دانش­آموز شده و انگیزه ­ي فعالیت و درس خواندن از دانش آموز گرفته می ­شود. وظیفه مدرسه تنها آموزش نیست بلکه پرورش نیز جزو وظایف آن به حساب می­آید. بهتر نیست به جای رد کردن دانش ­آموز درپی علت پائین آمدن معدلش باشیم و آن را برطرف کنیم و کمک کنیم تا همانند قبل بشود.

مورد دیگر این است که بهتر نیست در بین دانش­آموزان با معدل بالا چند دانش­آموز معدل پائین قرار داده شوند یعنی شرط معدلی حذف شود و دانش­آموزان، یکسان در مدارس سطح شهر ثبت نام شوند، تا انگیزه درس خواندن در همه تقویت شود. ضعیف ­ترها با کمک و در کنار قوی ­ترها پیشرفت کنند.

به نظرم اگر این موضوع که بیشتر در مدارس راهنمائی به چشم می­خورد همچنان ادامه یابد در بلندمدت به یک معضل اجتماعی تبدیل می­ شود چون دانش­آموزان به طور بارز به دو دسته ضعیف و قوی تقسیم می ­شوند. دانش­آموزان ضعیف، سرخورده اوضاع بدتری پیدا می­ کنند و این دور از انصاف است. پس وظیفه پرورش چه می­شود؟

جدیداً مطلبی شنیدم که خیلی متأثر شدم. در این مدارسِ به اصطلاح نمونه كه تحت عنوان هيأت ­امنايي قرار می گیرند، مدیر مدرسه قادر است دبیران مدرسه را خود انتخاب کند. پس وظیفه اداره آموزش و پرورش شهر در تقسیم دبیران چه می ­شود!؟

این نیز توهینی است به دبیران محترم که اگر در مدرسه ­ي هيأت ­امنايي باشند، دبیر مجرب است و درغیر این صورت خلاف آن است. آیا این عمل شایسته است!؟

دبیری می­گفت که در بین آشنایان گفته شده چون در فلان مدرسه درس نمی­ دهی پس تدریس خوبی نداری و جزو دبیران برتر نیستی. این پسندیده است که عملکرد بعضی از دبیران زیر سؤال برود؟

بهتر نیست به همه مدارس توجه یکسان شود و با گذاشتن کلاسهای فوق­ برنامه مثل کلاسهای کامپیوتر، زبان و یا تقویت دروس در مدارس و کمک گرفتن از دبیران این وضعیت خاتمه یابد و به همه اقشار کمک کنیم تا آموزش همگاني انجام شود.

در پايان هنر آموزش و پرورش اين نيست كه فقط عدّه ­اي خاص بصورت متوالي معدل بالا به دست آورند، هنر اين است كه آموزش و پرورش بتواند دانش ­آموزي با معدل 14 را به معدل 16 سوق بدهد.