نام :رجبعلی شمس

تولد: 1302 شمسی

وفات: 1385

مدفن: امامزاده سید محمد

شرح حال
زنده یاد رجبعلی شمس در محله خوزان خمینی شهر دیده به جهان گشود. دوران کودکی خود را در مکتبخانه سپری کرد و در جوانی به استخدام ذوب آهن اصفهان در آمد.
پدر و برادرش اهل ذوق و شاعر بودند و زمزمه های شاعرانه شان گرما بخش محفل خانوادگی آنها بود و همین موضوع باعث شد که رجبعلی نیز به سمت شعر گرایش پیدا کند و در جوانی اولین شعرهایش را بسراید.
در سال 64 عازم جبهه های جنگ می شود و در سال 65 در عملیات کربلای 5 غرب کشور مجروح می شود. ابتدا در شیراز بستری می گردد و پس از بهبودی دوباره عازم جبهه می شود.
مضمون اغلب اشعار وی آیینی است و در بیشتر غالب های شعری چون قصیده، غزل، رباعی و مخمس طبع آزمایی نموده است. فرزندش رسول شمس که خود از شاعران شهر است در حال گرد آوری مجموعه اشعار پدر می باشد و به گفته وی در حدود صد قصیده، هشتاد غزل و چندین رباعی و مخمس از وی به یادگار مانده است.
هر چند تحصیلات این شاعر خوش ذوق مکتبی بوده اما وی همواره اهل مطالعه بوده است. کتاب های شاعران بزرگ پارسی زبان چون حافظ و سعدی را مطالعه کرده و حتی بعضی از اشعار سعدی را نیز تضمین نموده است.

نمونه شعر
دلبر گل پیرهن ای لاله ی خوش بوی من
لعبت شیرین سخن دلدار بذله گوی من
عندلیب خوش نوا خوش می چَمی در گلستان
سیر بستان خوش ولی لختی نظر کن سوی من
من به عشقت زنده ام، از لطف تو پاینده ام
ناز کمتر کن بفرما ای بت مه روی من
توتیای چشم خواهم کرد خاک کوی تو
گر قبول افتد غلامم یار مشکین موی من
همت از قربان بُود، بر زیر دستان رحمتی
جان فدایت می کنم یکدم بیا پهلوی من
هستی خود را فدایت می کنم گر قابل است
کِی رسد دستم به دامانت تویی مینوی من
خواب و بیداری من از عشق تو یکسان شده
داروی درد فراق، ای قوت بازوی من