امیر حسین منصوری نوازنده ویلن آلتو یا ویولا متولد سال 1368 از خمینی شهر است که موسیقی را از اول راهنمایی با ساز ویلن آغاز کرد. از سوابق هنری وی می توان به نوازندگی در ارکستر ملی تهران، ارکستر ملی آکادمیک، ارکستر رودکی، ارکستر ملی اصفهان، اجرای ریسیتال پیانو و ویلن آلتو در سالن رودکی، همکاری با ارکسترهایی چون خورشید، ارکستر بامداد، ارکستر ژولیاک، ارکستر سیاهپوشان، ارکستر احسان خواجه امیری و رهبری میهمان ارکستر ملی اصفهان و ارکستر ملی آمل ... همچنین همکاری با ارکستر صدا و سیمای مرکز اصفهان و همکاری در چندین آلبوم و ... اشاره کرد. همچنین وی حائز مقام اول جشنواره هنرهای زیبا در سال86-85 و مقام اول جشنواره فجر جوان 86 نیز می باشد.
کیوان دباغی نیز نوازنده ویلن آلتو متولد 1372 خمینی شهر و دانشجوی ترم هفت رشته موسیقی ست که نوازندگی را از چهارم ابتدایی با ساز سنتور شروع کرده است. از سوابق هنری وی می توان به نوازندگی در ارکستر ملی اصفهان، ارکستر مجلسی رسا و همکاری با کنسرت سالار عقیلی، علیرضا قربانی و نوازندگی در کنسرت ایران و یونان اشاره کرد. در این مجال، گفتگوی فرصت را با این دو موزیسین خوش آوازه خمینی شهری می خوانیم:

آقای منصوری لطفا خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید و بگویید چطور وارد وادی موسیقی شدید؟
منصوری: امیر حسین منصوری هستم، بچه محله ورنوسفادران، کوچه بسته. از اول راهنمایی به اصرار خانواده، هنرستان موسیقی رفتم و در ادامه در رشته موسیقی در دانشگاه هنر تا مقطع کارشناسی ادامه تحصیل دادم. در دانشگاه با خیلی ها آشنا شدم و این آشنایی ها منجر به همکاری با خوانندگان مختلف و همچنین تنظیم آهنگ و کنسرت گذاری شد.

در مورد ویلن آلتو، سازی که می نوازید بگویید.
منصوری: سازی که می زنم شبیه ویلن هست و شبیه ویلن نواخته می شود ولی اسمش ویلن آلتو یا ویولا است که یک مقدار، ساز بزرگی است و کسانی را می طلبد که از لحاظ جسمانی بزرگتر باشند که بتوانند وزن ساز را تحمل کنند. کلا نوازندگان این ساز در دنیا محدود هستند و خمینی شهر سه تا نوازنده ویلن آلتو دارد، آقای قپانی، آقای دباغی و بنده.

چرا ویلن آلتو؟
پدر من خیلی ویلن را دوست داشت و همیشه در خانه نوارهای ویلن را پخش می کرد. من به واسطه اصرار پدرم رفتم رشته ویلن اما یک روز که رفتم ساز بخرم یک ویلن دیدم که خیلی خوش دست بود ولی بزرگتر از ویلن های معمولی بود، خود فروشنده هم نمی دانست که این ویلن نیست. من ساز را خریدم و بردم پیش استادم در هنرستان موسیقی اصفهان و تازه فهمیدم که آن ساز ویلن آلتو است و من دیگر همان ساز را استفاده کردم و به پدرم هم حرفی نزدم.

آیا فقط همین ساز را می زنید؟
منصوری: من و آقای دباغی ویلن می زنیم، پیانو هم می زنیم، با تنبک و سازهای مرتبط هم تا حدودی آشنایی داریم.
این طور به نظر می رسد که شما به اصرار خانواده وارد دنیای موسیقی شدید، آن زمان خودتان دوست داشتید چه کاره شوید؟
من حیوانات را خیلی دوست داشتم و علاقه مند بودم در آن زمینه فعال باشم اما خیلی اتفاقی مسیر زندگیم عوض شد و موزیسین شدم.

آقای دباغی شما هم خودتان را معرفی کنید.
دباغی: کیوان دباغی هستم، از سال چهارم ابتدایی به اصرار پدرم و به واسطه دوستی اش با آقای پور یوسفی که در آموزشگاه نغمه تدریس می کرد، به آموزشگاه نغمه برای یادگیری سنتور رفتم. چند ماهی که گذشت احساس کردم که هیچ حسی به این ساز ندارم و موسیقی را رها کردم تا اول راهنمایی، که پدرم من را به مدرسه راهنمایی واقع در جلفا برای آموختن ویلن فرستاد، سه سال راهنمایی را آنجا بودم و بعد هنرستان هنرهای زیبا رفتم. سال سوم هنرستان استاد جدیدی برایمان آمده بود به نام مهدی پناهی که بعد از چند ماه به من پیشنهاد کرد که ویلن آلتو بزنم، من هم چون 6 سال بود که ویلن می زدم قبول این پیشنهاد برایم سخت بود ولی بعدا که صدای ساز را شنیدم خیلی به آن علاقمند شدم و این ساز را انتخاب کردم. بعد از پیش دانشگاهی نیز دانشگاه را با ساز ویلن آلتو قبول شدم و چون استادی در اصفهان نبود هر هفته برای آموزش تهران می رفتم، در حال حاضر هم ترم 7 دانشگاه هستم.

از اساتیدتان بگویید؟
منصوری: استادهای زیادی داشتم چه در زمینه آهنگ سازی، چه در زمینه نوازندگی ازجمله آقای برجیان، مرتضی شفیعی، نجف، عباسی، سیاوش ظهیرالدینی، النا عسکری، لعیا اعتمادی، ستاره بهشتی، کاوه تصعیری و پویا خوش آهنگ، پورخلجی و در زمینه آهنگ سازی سعید هنرمند، سعید منتظری، اتابک الیاس، علی هنرمند و دوست داشتم که نزد آقای پژمان هم بروم که هنوز فرصتش برایم پیش نیامده است.
دباغی: من در اصفهان ویلن را با آقای برجیان در هنرستان شروع کردم و بعد مهدی پناهی و بعد در تهران سیاوش ظهیرالدینی، شاه محمد، پویا خوش آهنگ، عادل پورصمدی، پورخلجی و اساتید سلفژ و ارکستر هم آقای عمران لو، تفضلی، قاسمی، شهرام توکلی، اتابک الیاسی و دیب آذر اعلا.

از سابقه کاری تان بگویید؟

دباغی: من در اکثر پرژه هایی که در اصفهان اتفاق افتاده حضور داشتم مثل کنسرت سالار عقیلی، علیرضا قربانی، نوازندگی در ارکستر ملی اصفهان، نوازندگی در ارکستر مجلسی رسا که در کرج تشکیل شده با حضور منوچهر سخایی و قرار است سال آینده در جشنواره فجر شرکت کنیم البته آقای منصوری هم در این ارکستر حضور دارند . همچنین در اجرایی به نام ایران و یونان نواختم که از یونان حدود 6 نفر نوازنده حضور داشتند که دو شب در تالار وحدت تهران اجرا شد و به عنوان پیوند ایران و یونان تجربه خیلی خوبی بود.

آیا تدریس هم می کنید؟
منصوری: بله، من در اصفهان یک دوره تدریس داشتم، قبل از دانشگاه رفتنم، آموزشگاه سپاهان سینا و آموزشگاه نغمه گشایش تدریس می کردم و بعد از ورود به دانشگاه به صورت جدی تر به تدریس پرداختم و در حال حاضر حدود 6 روز در هفته در کرج تدریس می کنم.

خمینی شهر هم تدریس داشتید؟
منصوری: بله، مدتی در آموزشگاه دهکده هنر بودم و یک آموزشگاه دیگر که الان اسمش در خاطرم نیست.
دباغی: من هم تدریس می کنم هر چند من اصلا تدریس را دوست ندارم و خیلی از پیشنهادهایی که می شود را رد می کنم، چون تدریس خیلی وقت گیر است و باعث می شود که کمتر به تمرین برسم. من علاوه بر کرج در گرگان هم تدریس می کنم.

شما چقدر در روز تمرین می کنید؟
دباغی: خیلی متغیر است ولی به صورت میانگین 2 ساعت

و یک هنرجو چقدر باید تمرین داشته باشد؟
دباغی: هر چه بیشتر بهتر البته بستگی به گیرایی هنرجو هم دارد.

بعضی از علاقه مندان به موسیقی معتقدند که نواختن سازی مانند ویلن خیلی سخت است. نظر شما در این رابطه چیست؟
منصوری: سخت که نمی شود گفت چون هر کاری سختی های خودش را دارد. فقط ویلن نسبت به سازهای دیگر کمی بدقلق است. مثلا وقتی را که شما صرف آموزش سنتور می کنید، برای آموزش ویلن این زمان دو برابر خواهد بود.

نظر شما در مورد موسیقی سنتی و موسیقی مدرن چیست؟
منصوری: موسیقی سنتی اگر به شیوه درست و اصولی از آن استفاده شود خوب است. ما باید موسیقی ایرانی را در قالب استاندارد تحویل جامعه دهیم. اگر موسیقی ایرانی را با متدهای استاندارد موسیقی مدرن تلفیق کنیم، موسیقی خوبی می شود.

نظر شما در مورد موسیقی سنتی و موسیقی کلاسیک چیست؟
دباغی: هر دوی این موسیقی ها قابل پسند است اما من براساس کارم موسیقی کلاسیک را بیشتر می پسندم ولی موسیقی سنتی هم دوست دارم.
منصوری: دریچه شنیداری ما به روی همه موسیقی ها باز است اما سبک کار ما در موسیقی، سبک کلاسیک است. موسیقی ایرانی لحن خاصی از موسیقی است که در هیج جای دیگر دنیا شنیده نمی شود و اساتید بزرگی چون حسین علیزاده، کلهر و محمد رضا درویشی زندگیشان را وقف این موسیقی کرده اند.

امروزه ارتباط جوانان با موسیقی سنتی خیلی کمتر از گذشته شده است. به نظر شما دلیل این اتفاق در جامعه چیست؟
منصوری: دلیلش سیاست های کلی، مثل صدا و سیماست. وقتی صدا و سیما بیشتر موسیقی پاپ پخش می کند تا سنتی، جوان امروز نمی داند که موسیقی سنتی چیست؟ دستگاه های موسیقی چیست؟ به نظر من این مشکل به سیاست های کلی بر می گردد.

نظر شما در مورد موسیقی پاپ چیست؟
دباغی: همانطور که فیلم خوب فیلمی است که انسان را به تعقل وادار می کند و کتاب خوب کتابی است که حرفی برای گفتن دارد، موسیقی هم باید این گونه باشد، متاسفانه موسیقی پاپی که در حاضر خوانده می شود هیچ بار معنایی ندارد و هیچ انگیزه ای را در من ایجاد نمی کند، نه تنها شعر که موسیقی این آهنگ ها نیز به گونه ای نیست که شما را به تفکر وادار کند.

پس دلیل این که این نوع موسیقی خیلی طرفدار دارد چیست؟
منصوری: دلیلش این است که موسیقی بهتری ارائه نشده که جوانان آن موسیقی را انتخاب کنند. برای مثال وقتی ما در یخچال خانه یمان فقط آبدوغ خیار داشته باشیم مجبوریم با همان خودمان را سیر کنیم. ذهن مخاطب را سیاست گذاری ها شکل می دهد، علاوه بر آن ترانه سراها هم دچار کلیشه شده اند و در تمام ترانه هایشان یک سری کلمات کلیشه ای مثل " دوستت دارم" را به کار می برند.

یکی از خاطرات دوران نوازندگی تان را بگویید.
منصوری: یکی از خاطرات خوبم این بود که، یک شب در اصفهان با سالارعقیلی کنسرت داشتم، حالم بد شد و نتوانستم اجرا کنم و این اتفاق، دلیلی شد تا بتوانم بنشینم و کنسرت را کامل تماشا کنم. خاطره بد هم که خیلی داشتم مثلا آرشه از دستم افتاده یا بالشتکم در رفته، سیم کوک در رفته و یک بار هم صندلیم شکست.
دباغی: سال سوم دبیرستان که بودم در ارکستر دبیرستان اجرا داشتم و من با عجله رفتم روی سن و یادم رفت که نوتم را با خودم ببرم و از حفظ هم نبودم ، این شد که یک قسمتی را می زدم و یک قسمتی را نه.

نظر شما در مورد فضای موسیقی خمینی شهر چیست؟
منصوری: برنامه های موسیقی چشمه لادر اتفاق خوبی در شهر بود هر چند جا دارد که در آینده در سطح بالاتری برگزار شود. اگر کنسرت های خوب در شهر برگزار شود بی شک سطح موسیقی شهر بالا خواهد رفت. خمینی شهر شهری است که ظرفیت آن را دارد که برای خودش ارکستر ملی داشته باشد ولی این موضوع باز به بودجه بر می گردد. متاسفانه در خمینی شهر به موسیقی جدی نگاه نمی شود و فقط جنبه سرگرمی و تفریحی آن در نظر گرفته می شود.
این شهر از نظر استعداد موسیقی در سطح بالایی قرار دارد اما باید این استعدادها هدایت شوند. مثلا در تهران شاید سه تا نوازنده تورمپت داشته باشیم اما در اینجا خیلی ها در تغریه ها ترمپت می زنند و اگر اینها جدی کار کنند و معلم داشته باشند، تا چند سال دیگر خمینی شهر می تواند بالغ بر 30 نفر نوازنده خوب ترمپت داشته باشد.
آقای قبانی که ارکستر سیلک را داشت قبل از رفتنش به ایتالیا در جشنواره فجر سال 86 مقام اول را بدست آورد که این اتفاق برای یک گروه شهرستانی نادر است و این نشان دهنده ظرفیت موسیقی خمینی شهر است.

اگر زمانی فضا محیا بشود حاضرید برگردید و اینجا کار کنید؟
منصوری: چرا که نه! ولی ما هم خواسته هایی داریم که بر می گردد به سرمایه گذاری و نوع فضا. اگر هنرمندان شهر یکدیگر را پیدا کنند مثلا نوازندگان ، شاعران و خوانندگان و در کنار هم کار کنند، اتفاق هنری عظیمی برای شهر خواهد افتاد و سطح هنری شهر بالا خواهد رفت.

از نوازندگان خوب خمینی شهر چه کسانی را می شناسید؟
منصوری: امیرعلی لطفی که امسال در جشنواره جوان نفر سوم شد، فرهاد صفار برادر اصغر صفار که نوازنده عود است، آقای قپانی که در ایتالیا ادامه تحصیل می دهد و فرزاد حاج هاشمی که کارشناسی ارشد نوازندگی پیانو را داراست.