تئاتري جذاب را آماده اجرا كرده ايم اگر سالن سينما فرهنگ را بدهند

ارسال در سینما و تئاتر

30nemaتئاتر خاله خانوم به کارگردانی و بازیگری حسینعلی عمادی را کمابیش همه یادشان است، سلسله نمایش های طنزی که در شهر اجرا شد و دهها هزار نفر را –حتی از شهرهای اطراف- به سالن نمایش کشاند.

در پایان این نمایش اعلام شد که سری جدید این نمایش به زودی اجرا خواهد شد، امری که علی رغم آماده شدن سری جدید نمایش و تنها به دلیل قیمت بالایی که مدیریت سینما اعلام کرده بود در کشاکش برگزاری و لغو افتاد و سرانجام لغو شد. عمادی در این روزها تدارک نمایشی جدید است، نمایشی متفاوت از تئاتر خاله خانوم با نام «کی به کیه؟». به سراغ او رفتیم و کم و کیف این تئاتر را جویا شدیم. اظهارات او را در اين باره با هم می خوانیم. همانگونه كه همه مي دانيم متأسفانه مديريت سينمافرهنگ از اختيار خميني شهر خارج است و از لابلاي اين گفتگو هم خواهيد ديد كه اين امر به چه ميزان به فعاليت هاي فرهنگي هنري در شهر خسارت وارد مي كند. سئوال اينجاست كه تا كي بايد حتي اداره سينماي شهرمان هم دست خودمان نباشد؟

 

فضای کار فانتزی و سورئال است

این نمایش در ژانر آیینی-سنتی است، حال و هوای آن هم همانطور است. تفاوت آن با خاله خانوم آن است که خاله خانوم را به سمت رئال کشانده بودیم و تماشاچیان، زندگی خودشان و اطرافیانشان را روی سن می دیدند. نقدها عموماً مستقیم بود، بدايه گویی های آن کار، به روز بود. جنس کار هم به ما اجازه می داد که حتی گاهی با دیدن یک آدم خاص توی سالن، به موضوع مربوط به آن آدم اشاره کنیم. اما این کار اینطور نیست و به سادگی نمی توان در آن بدایه گویی کرد. چرا که فضای کار اقتضا نمی کند. بدایه گویی کار سختی است و به صورت زنده باید نقد همراه با خنده باشد. نشانه موفقیت آن نمایش آن بود مسئولی که نقد می کردیم فردایش زنگ می زد و توضیح می داد و یا کارش را اصلاح می کرد. اما تئاتر «کی به کیه؟»، نقد در لایه زیرین است. فضای کار فانتزی و سورئال است. طنز در فضای سورئال سخت است ولی ما تمام تلاشمان را کردیم که نمایش شاد و همراه با طنز باشد.

می خواستیم تغییر ذائقه بدهیم

می خواستیم با توجه به پنج پروژه خاله خانوم، تغییر ذائقه بدهیم، در حالیکه آن نمایش هنوز هم متقاضی دارد. خواسته های مردم را با وظایف خودمان تلفیق می کنیم و یک خوراک مناسب تولید می کنیم. در این نمایش از هنر و موسیقی بهره برده ایم. از سازهای سنتی ایران بهره برده ایم. نمی گویم کار فاخری است ولی یک کار ویژه است. کسانی که تمرین را دیده اند بالاتفاق هم گفتند این یک کار ویژه است. لایه های فرهنگی کار بالاست و مباحث فرهنگی در لایه های زیرین آن وجود دارد. من از شورای نمایش هم تشکر می کنم. از مسوولان شهرستان هم بابت حمایت معنوی تشکر می کنم.

مباحث فرهنگی در لایه های زیرین است

مجوز تمرین را از ارشاد گرفتیم و در خانه حاج عبدا... کیانی تمرین می کردیم که جای تشکر دارد. نمایشی که ما آماده کردیم نویسنده اش یدا... آقاعباسی است که از اساتید دانشگاه است و یکی از پایه های اصلی نمایش هایی در این زمینه است. سفارش ایشان روی محتوای متن و بازی بچه ها بود.

این نمایش دو تا کارگردان دارد. هادی کیانی هم هست که زحمات زیادی هم برعهده اوست.  بجز ایشان از اساتید مختلفی بهره بردیم. یک روحانی، کارشناس مذهبی است و در بحث فنی از زاون قوکاسیان و استاد مهدوی استفاده کردیم. از آقای آقاعباسی هم اطلاعات می گرفتیم. یکی از دوستان را به نام اصغر ماسوله دعوت کردیم و ایشان طراحی بازیهای نمایشی و حرکات فرم را بر عهده گرفت. با توجه به کمبود امکانات، برخی مواقع تمرین را در خارج از شهر، در نجف آباد انجام می دادیم. طراحي دکور نمایش برعهده یکی از اساتید دانشگاه سپهر است. طراحی پوستر را هم ایشان انجام خواهد داد. ما حدود 22 نفر بازیگر حرکات فرم داریم. اکثر بازیگران خمینی شهری هستند. من در این نمایش در دو نقش بازی می کنم.

اصفهان سانسی 200 -250 هزار تومان/خمینی شهر سانسی 500 هزار تومان؟!!

پروژه قبلی ما تحت عنوان خاله خانم (6) به مشکل برخورد و نتوانستیم اجرا کنیم دلیلش هم آن بود ما درخصوص اجاره سالن دچار مشکل شدیم. مدیران سینما رقمی را عنوان کردند که برای ما قابل پرداخت نبود. ما می خواستیم عموم مردم از کار استفاده کنند، برای همین باید قیمت بلیط را منطقی می گرفتیم. از طرفی هم آقایان می گفتند هزینه های سالن زیاد است که برای  همین به توافق نرسیدیم. گرچه قائل به آن هستیم که گاهی این سالن در یک روز 100 هزار تومان درآمد خالص هم نداشته ولی با چه محاسباتی می خواهند از ما سانسی 500 هزار تومان بگیرند؟! ما قبول داریم که سالن هزینه دارد و شاید این ارقام برای همایشهای خصوصی یا سیاسی غیرمنطقی نباشد ولی برای کارهای فرهنگی که نیاز به حمایت دارند خیلی زیاد است. از طرف دیگر مطلع هستم که سالن سینمای چهارباغ را به گفته آقای حریرچیان برای اجرای تئاتر بین 200-250 هزار تومان اجاره می دهند که داد آقای حریرچیان از این رقم بالاست آنهم براي سالنی که در نقطه طلایی اصفهان قرار دارد. ما انتظار یک عدد منطقی داریم تا با فراغ بال یک کار خوب به مردم ارائه دهیم.

لغو نمایش بهزیستی

بعد از آن هم قرار بود با مشارکت بهزیستی یک تئاتر اجرا کنیم که عوایدش صرف مددجویان بهزیستی شود. ما تیم خوبی را چیدیم ولی با اینکه این یک کار خیرخواهانه بود ولی متاسفانه مدیران سالن با بهزیستی توافق نکردند و بهزیستی برای گرفتن سالن دچار مشکل شد. برای همین مجبور شدیم کار را اجرا نکنیم. نکته جالب آن است که بعد از آن، نمایشهایی در این سالن اجرا شده که از آنها قیمت پایین گرفتند.

اگر حمایت نکنند...

قبل از تولید نمایش، از مسئولان شهرستان وعده گرفتیم که حمایت کنند وگرنه کار را در شهرستانهای دیگر اجرا می کنیم، گرچه دوست داریم کار اول را در شهرستان خودمان خمینی شهر اجرا کنیم.

مسئولان شهرستان اعلام کردند که کار را حمایت می کنیم. برای همین با مدیرکل ارشاد جلسه برگزار کردیم که در این رابطه بحثهایی انجام شد. آقای حسینی مدیرکل ارشاد پیرامون هزینه های سالن، مباحثی را مطرح کردند و در عین حال نگاه مثبتشان را اعلام کردند. جا دارد از حمایتهای آقای حسینی مدیرکل ارشاد و همکاری حاج آقا معتمدی برای اجرای این نمایش تشکر کنم.

هیچ پولی از مدیرکل ارشاد نمی خواهیم فقط...

ما هیچ پولی از مدیرکل ارشاد نمی خواهیم، فقط می خواهیم سالن با قیمت منطقی به ما داده شود. خود آنها تاکید دارند وظیفه ماست که این نوع کارهای فرهنگی را انجام دهیم. به طور کلی هزینه تولید، زیاد است. موسیقی، لباس کار، دکور و... هزینه زیادی دارد.

در دو نقش بازی می کنم

تلقین یکی از ابزارهای تهاجم فرهنگی است که خیلی ها به آن توجه نمی کنند. این موضوع را در این کار  نمایش می دهیم. در این نمایش استفاده از تجربه بزرگترها به عنوان چراغ راه زندگی را عنوان می کنیم. به طور کلی ناهنجاریهای یک جامعه را که در این نمایش ناکجاآباد است را به چالش می کشیم. هدف از این نمایش آن است که ابتدا مخاطب بخندد و بهش انرژی بدهیم و بعد از رفتن از سالن، به نمایش فکر کند. تماشاگرها باید فکر کنند که چه کسی در این ناهنجاریهای نمایش داده شده کیست و راهکارهای حل آن کدام است. هدف آن است که به این نقطه برسیم. قضاوت را هم به مخاطبان واگذار می کنیم. مردم در سالن بیایند و محتوای آن را ببینند. از مردم هم می خواهم بعد از دیدن نمایش، آن را نقد کنند. ما فرم نظرسنجی توزیع می کنیم.