سرانجام پس از پیگیرهای فراوان و طی مراحل مختلف، کارخانه دخانیات شهرستان به عنوان اولین کارخانه دولتی شهرستان افتتاح گردید. این کارخانه که در بخشی از زمین اداره دخانیات شهرستان و در محوطه­ای وسیع در جنب مصلای نمازجمعه واقع شده مراحل نهایی ساخت را طی کرد و بصورت آزمایشی در اواخر اسفندماه 89 افتتاح گردید.

تابستان سال 88 پیش بود که سیدجواد ابطحی نماینده شهرستان در مسجد ملاحیدر وعده احداث یک کارخانه دخانیات در شهرستان خمینی­ شهر را داد. وعده­ای که انتظارات زیادی را در بین مردم ایجاد و عده زیادی را به اشتغال ­زایی و افزایش سرمایه در گردش خمینی­ شهر امیدوار کرد. یک سال بعد در مهرماه سال 89، ابطحی در جلسه شورای اداری خبر از قطعی شدن این کارخانه داد و باز وعده داد که تا دوسه ماه دیگر این کارخانه افتتاح خواهد شد.

دوسه ماه گذشت ولی خبری از احداث این کارخانه نبود. موضوعی که فرصت به آن پرداخت و علت تعلل در احداث را ممانعت مدیرعامل جدید دخانیات عنوان کرد و به گفته سید جواد ابطحی نماینده شهرستان «قرار شد دستگاههای این کارخانه بجای خمینی ­شهر در هشتگرد نصب و عملیاتی شود» شنیده ­های بعدی از پدید آمدن موانع جدیدتری هم خبر می­ داد.

سرانجام پس از کش و قوسهاس فراوان، با پیگیریهای نماینده و کاظمی مدیرکل دخانیات استن، - علی­رغم اختلاف­نظرهای سیاسی که دارند- این کارخانه به مراحل نهایی خود رسید. تجربه ­ای که ثابت می ­کند اگر فعالان سیاسی شهر با همه اختلاف ­نظری که با هم دارند بخاطر مردم و در جهت منافع شهرستان همکاری کنند می ­توان کارهای زیادی برای شهرستان انجام داد.

البته گرچه این کارخانه پس از کش و قوسهای فراوان سرانجام افتتاح شد ولی هنوز یک مورد قابل تامل در مورد آن وجود دارد؛ مساله­ای که احداث این کارخانه را با یک ابهام بزرگ روبرو می­ کند.

همه می­ دانیم خمینی ­شهر –  برخلاف شهرهای دیگر استان- به خاطر واقع بودن در شعاع 50 کیلومتری شهر اصفهان، از احداث کارخانه­ های آلاینده محروم است؛ امری که بخاطر کمبود زمین در این شهرستان، به صورت دوچندان تشدید شده است.

حال که پس از سالها این شهرستان صاحب کارخانه گردیده و از آنجایی که ممکن است این کارخانه، اولین و آخرین کارخانه دولتی شهرستان باشد، متاسفانه بصورت ناقص افتتاح شده است. به عبارت دیگر از بین مجموع دستگاه­ های ساخت سیگارت موجود در تهران، مستهلک ­ترین و فرسوده ­ترین دستگاه ­ها برای این کارخانه ارسال گردیده و همین موضوع باعث شده به گفته ابطحی تنها چهار خط تولید این کارخانه فعال شده و اکثر ظرفیتهای تولید بلااستفاده بماند.

براستی چرا از بین دستگاه­های ساخت سیگارت، فرسوده ­ترین دستگاه­ها برای این کارخانه ارسال گردیده است؟! چرا خطوط تولید این کارخانه محدود به چهار خط است و اکثر ظرفیتهای تولید، بلااستفاده است؟ اینها سوالات و ابهاماتی است که بنظر می­رسد اگر به آن توجه نشود در میان مدت، بازدهی کارخانه را پایین آورده و احتمالاً زمانی نه چندان دور آن را به تعطیلی بکشاند.

این موضوع، در همان ابتدای امر، احداث کارخانه را با ابهام بزرگ روبرو کرده است. بی­تردید مردم از نماینده شهرستان و مدیركل دخانیات استان انتظار دارند تا وعده خود را به بهترین نحو کامل نموده و برای این کارخانه، دستگاههای مناسب فراهم نمایند؛ امری که درصورت تحقق، موجب وارد شدن میلیاردها تومان سرمایه به خمینی­ شهر خواهد شد.