تعریف:

وجه غالب در رفتار این نوع والدین به شکلی است که نه توجه و محبتی به فرزندان خود می کنند و نه کار به کار آنها دارند و انتظاری از آنها ندارند، انگار که از آنها جدا هستند و سرگرم امورات خود می باشند و هیچ برنامه ای هم نه ذهنی و نه در عمل برای فرزندان خویش تنظیم نمی کنند و البته اغلب نیازهای اولیه را فراهم می کنند ولی از بقیه موارد از جمله تربیتی و عاطفی غافل می مانند و کار و تفریح، روابط اجتماعی و دوستان و معاشرت های خود را بر فرزندان در  عمل ترجیح می دهند و حاضر نمی شوند تغییری در رویه خود به نفع فرزندان به وجود بیاورند و از برخی کارهای خود مثل رفیق بازی و تفریح و مال اندوزی دست بردارند. البته گاه شرایطی مثل مشکلات بین زن و شوهر، فوت یکی از والدین، تفاوت محل کار و زندگی یک از والدین، زندانی شدن، بیماری، اعتیاد، طلاق، مشکلات مالی و مشاغل پرمسؤولیت سبب می شود که این غفلت شکل بگیرد که اگر اقدمات جبرانی از طرف جامعه و یا اقوام و وابستگان صورت نگیرد فرزند در معرض آثار سوء آن قرار خواهد گرفت.

ویژگی ها:

1- ارتباط ضعیف والدین با فرزندان

2- برآورده نکردن نیازهای عاطفی و روانی فرزندان و بی توجهی به آنها

3- نداشتن برنامه و هدف و آموزش برای فرزندان

4- عدم نظارت بر رفتار و اعمال فرزندان

5- ترجیح دادن علایق، هوسها و امیال شخصی بر نیازهای فرزندان

6- داشتن برنامه ها و تفریحات و سرگرمیهای فردی و جدا از خانواده و نبودن در کنار خانواده در گردش ها و تفریح ها

7- عدم رسیدگی به وضعیت های جسمی، روحی و تحصیلی و روابط و ارتباطات فرزندان

آثار و عواقب:

بزرگ شدن فرزندان تحت شرایط مذکور آثار سوئی در آنها نهادینه می کند و به احتمال زیاد دچار این مشکلات خواهند شد.

1- رفتارهای بزهکاری، بدرفتاری و پرخطر مثل ارتکاب به انواع جرمها و افتادن در دام اعتیاد و روابط جنسی ناسالم

2- داشتن خلاء عاطفی و به همین دلیل افتادن در دام آدم های ناسالم و نابابی که به آنها محبت می کنند و سپس آنها را به راه های مورد نظر برای منافع کثیف خود می کشانند مثلا فروش مواد

3- مورد سوء استفاده قرار گرفتن در شرایط مختلف