این ها را رییس هیات جانبازان و معلولان شهرستان می گوید. علی فخاری، 63 ساله و جانباز قطع نخاع ادامه می دهد:

«در عملیات خیبر مورد اصابت تیر مستقیم دشمن قرار گرفتم و قطع نخاع شدم. بدون هیچ امکاناتی منتظر کمک ماندیم، به عقب که برمانگرداندند پس از 4 روز به هوش آمدم و از همان جا بود که تصمیم گرفتم به جای ماندن در خانه، بیمارستان یا آسایشگاه هر خدمتی که در توانم را هست از مردم دریغ نکنم.»

با حاج علی فخاری رییس هیات جانبازان و معلولان، زهره کیانی خواه نایب رییس و مجید تمنایی دبیر هیات در یکی از اتاق های سالن انقلاب به گفتگو نشستیم.

از چه زمانی ریاست هیات را بر عهده گرفتید؟
فخاری :سال 80 بود که به همت سعید تمنایی این هیات راه اندازی شد و ریاست آن هم به عهده ایشان بود و من که 33 سال بود عضو تیم بسکتبال با ویلچر بودم به خدمت این هیات درآمدم و بعد از انتقال سعید تمنایی به تهران ریاست این هیات را به عهده گرفتم و با همت و کمک برادرشان مجید تمنایی و خانم کیانی خواه توانستیم آن را با تمام مشکلات و کمبود ها تا به امروز اداره کنیم.

از شروع کار بگویید؟
فخاری: طی چند سال ابتدای کار هیچ گونه امکاناتی نبود نه دولتی و مردمی و نه تجهیزات و سالنی برای تمرین. مجبور بودیم به سالن های مختلفی در جاهای دیگر مثل درچه برویم و برای رفت و آمدمان مشکلات زیادی را متحمل می شدیم. اما بنده پس از پذیرفتن مسوولیت هیات به خاطر کاهش این نابسامانی ها و بنا بر بخشنامه دولت مبنی بر لزوم اختصاص یک سالن ورزشی به جانبازان و معلولین در هر شهر، درصدد بر آمدم تا سالنی برای این قشر مظلوم از جامعه دست و پا کنم و این شد که سالن انقلاب، سال 88 به هیات معلولان و جانبازان تعلق گرفت.

از حرف و حدیث هایی که پارسال پیرامون پس گرفتن این سالن شنیده می شد، برایمان بگویید.
فخاری: واقعیت این است که ما در این سال ها به سختی توانستیم برای این سالن امکاناتی فراهم کنیم آن وقت عده ای زمانی تصمیم به بازپس گرفتن سالن از هیات گرفتند که تقریبا دوران بحرانی مشکلات آن به پایان رسیده بود. البته به لطف خدا، ایستادگی فرماندار، بچه های اطلاعات، سپاه و خودمان این کار انجام نگرفت.

چه مشکلاتی؟
فخاری: زمانی که ما سالن را در اختیار گرفتیم تازه مشکلات ما شروع شد، چون تنها تجهیزاتش یک برق کشی ناقص بود و به بهسازی اساسی مانند تعویض سرویس های بهداشتی، تعویض کف پوش، جداسازی طبقه اول از دوم، جداسازی راه ورود، نصب آسانسور برای طبقه دوم جهت تسهیل رفت و آمد با ویلچر، نصب وسایل سرمایشی و گرمایشی و ... نیاز داشت که همه با تلاش خیرین و اعضای هیات صورت گرفت.

هزینه های هیات از کجا تامین می شود؟
فخاری: ماهانه 23 الی 24 جلسه از ساعات سالن را به صورت رایگان در اختیار اداره تربیت بدنی می گذاریم و بقیه ساعات به جز 2 سانس از شب که اجاره داده می شود دست خودمان است بدون دریافت شهریه از ورزشکاران معلول. بیشتر هزینه های هیات توسط خیرین تامین می شود.

تمنایی: متاسفانه از زمانی که این سالن را به ما داده اند مسوولین با این تفکر که با داشتن این سال دیگر مشکلی وجود ندارد، مبالغی که به هیات ها تعلق می گیرد را به ما نمی رسانند یا حتی کمکی که باید از سوی هیات استان به ما که زیر پوشش آن هستیم بشود اتفاق نمی افتد و تا کنون درخواست های ما از این ارگان ها ثمری نداشته است.

مهم ترین مشکلات این هیات چیست؟
تمنایی: یکی از مهمترین مشکلات ما ایاب و ذهاب ورزشکاران معلول است. تلاش اصلی ما در کنار فعالیت های ورزشی، ارائه امکانات و دلگرمی دادن به آنها برای حضورشان در جامعه و ماندن در عرصه های مختلف است. چراکه بسیاری از آنها در خانه ماندن را ترجیح می دهند و در جامعه حضور نمی یابند. این شد که هیات از شورای شهر و شهردار قبل خواست اتوبوسی را برای جانبازان و معلولین که تعدادشان به 4 هزار نفر در شهرستان می رسد، مناسب سازی کند که موافقت نشد اما جای خوشحالی که این پیشنهاد در شورای شهر چهارم به تصویب رسید.

یکی دیگر از مشکلات ما هزینه رفت و آمد و حق الزحمه مربیان است. چون ما باید برای هر رشته ورزشی مربی متخصص آن رشته را داشته باشیم که نداریم و باید از استان دعوت کنیم.

طی این سال ها چه فعالیت ها و افتخاراتی داشته اید؟
فخاری: من خود یک جانباز هستم و از شرایط خاص این افراد خبردار لذا مهمترین و بزرگترین هدف خود و این هیات را بیرون آوردن معلولان از خانه هایشان می دانم چون با ورودشان به جامعه و ورزش بیشتر مشکلات آنها به خودی خود مرتفع می شود همانطورکه به لطف خدا و کمک خیرین توانسته ایم قهرمانان بین المللی از جمله میثم متقیان در وزنه برداری و محمد جواد کریم زاده در والیبال نشسته را پرورش بدهیم و همچنین 10 نفر ورزشکار دعوت شده به تیم ملی داشته باشیم. این هیات در قالب 6 رشته ورزشی و 6 مربی در حال فعالیت می باشد، این رشته ها عبارتند از: بسکتبال با ویلچر آقایان، والیبال نشسته بانوان و آقایان، بوچیا، دو ومیدانی( پرتاب دیسک، نیزه و وزنه)، وزنه برداری و تنیس که از دل آن قهرمانان و ورزشکاران دو و میدانی و بوچیا کاران ملی، 5 سال پیاپی قهرمانی استان و کسب مقام دوم کشوری و راه یابی به لیگ دسته یک در بسکتبال نشسته، بیرون آمده است.

کیانی خواه: هیات ما با بقیه هیات های معلولان در شهرهایی مانند کاشان و درچه متفاوت است و این به خاطر فعالیت هایی است که این هیات در طول این سال ها در کنار ورزش ارائه داده است از جمله فعالیت های فرهنگی، استعداد یابی معلولان،
اردوهای تفریحی، برگزاری جشن ها و افطاری ها، تجلیل از مقام آوران و ورزشکاران، شرکت در نماز جمعه، نماز جماعت و در جمع مردم و ... به گونه ای که استان میزبانی بیشتر مسابقات را بر عهده ما می گذارد.

از 150 ورزشکار این هیات چند درصد معلول و چند درصد جانباز هستند؟
فخاری: تعداد جانبازان به 10 تا 12 نفر می رسند و بقیه افراد جزو معلولان هستند.

کیانی خواه: رده سنی بیشتر اعضای هیات حدودا 30 تا 35 سال به بالاست و تعداد افراد با سنین کم تر بسیار کم است که شاید مهمترین دلیل نیامدن آنها نبود امکانات، نداشتن اعتماد به نفس و نداشتن باور به توانایی های خود می باشد.

معلولان از چه رشته ای بیشتر استقبال می کنند؟
تمنایی: از بوچیا استقبال خوبی می شود چون ویژه شدید ترین نوع معلولیت است و رشته هایی مانند والیبال و بسکتبال که نیازمند استفاده از بدن و دست ها است به نسبت طرفداران کمتری دارد.

حرف آخر؛
فخاری: همه بدانند تمام تلاش ها و انرژی مان را خواهیم گذاشت تا بتوانیم تک تک معلولانی که در خانه هایشان هستند را وارد جامعه کنیم و به خانواده هایشان بقبولانیم که فرزندانشان می توانند قهرمانان این ملت باشند.
کیانی خواه: دغدغه بیشتر معلولان خصوصا دختران ازدواج است که باید در این زمینه گامی برداشته شود.
تمنایی: بعضی افراد به مسایل معلولان آگاه نیستند، لازم است اطلاع رسانی مناسبی صورت بگیرد تا اگر نگاه نادرستی هم وجود دارد از بین برود و همه بدانند که معلولان می توانند بزرگترین افتخار یک ملت باشند. تا آخرین حد توانمان در خدمت معلولان هستیم.