دهانه غار به بلندی 10 و پهنای 5 متر به سمت باختر گشوده شده است که چشم اندازی یکنواخت ولی گیرا در برابر خود دارد. پس از ورود از دهانه با مدخل داخلی غار روبرو می شویم که بقایای دیوار سنگی در اطراف آن وجود دارد. در پشت دیواره های سنگی آب انباری به ابعاد تقریبی 97 × 230 سانتیمتر و به گودی 2 متر در کف غار احداث شده است که با چند لایه ساروج بسیار تمیز و خوب اندود کاری شده و امروز هم می توان از آن استفاده کرد. در سمت راست آب انبار اتاقی قرار دارد که دارای 5 متر طول و 2/4 متر عرض و تقریباً به حالت نیمه استوانه است در انتهای اتاق سکوی باریکی به بلندی 35 سانتیمتر و عرض 20 سانتیمتر تعبیه شده که گمان می رود تاقچه بوده است. در گوشه بدنه چپ انتهای غار بر فراز صخره حفره طبیعی کوچکی دیده می شود که جلویش با دیواری گرفته شده است. برای رسیدن به حفره باید از روی دیوار آب انبار با یک صعود اریب خود را بدان رسانید بر لبه راست دهانه غار بخش دیگری از غار قرار دارد که با دیگر ساختمان های آن تفاوت هایی دارد و برای رسیدن به آن باید از یک دیواره خطرناک سنگی بالا رفت. اندازه تالار سنگی 5/5 × 10/4 متر و اتاق های دیگر یکی 25/2 × 56/2 و دیگری 50/1 × 64/1 متر و بلندی میانه آن 2 متر است. موضوع جالب در این غار وجود دو روزنه در گوشه اتاق بزرگتر است که برای دیده بانی گشوده شده و غارنشینان از راه آن تا مسافت بسیار دوری را می دیده اند. قطعی و مسلم است که غار قهرمان مسکونی بوده و سالیان سال مورد استفاده قرار گرفته است. برای تعیین قدمت دقیق غار باید در کنار مطالعات بیشتر حفاری علمی صورت پذیرد. نگارنده معتقد است از این محل به عنوان پناهگاه در مواقع خطر و تهاجم استفاده می شده است. افراد مستقر در آن در مواقع امنیت از آن خارج می شدند و مایحتاج خود را از مزارع و روستاهای اطراف تأمین می کردند و مجدداً به داخل غار پناه می بردند. قطعاً دسترسی دشمنان به افراد مستقر در آنجا کاری بسیار دشوار بوده است چرا که افراد از داخل دریچه به راحتی می توانستند حرکت هر جنبنده ای را در پایین صخره زیر نظر داشته باشند. اگر این نظر تأیید نشود شاید گفته مسعودی در «التنبیه و الاشراف» صفحه 448 شایسته دقت با توجه به مقاله نگارنده در شماره قبلی (راز تونل کهندژ) باشد که ایشان نوشته اند: «در بین شهرهای خراسان (طوس و نیشابور) کوه بزرگی است که در میان شکاف آن کوه، صوفیان منزل می کنند» در کتاب عوام المعارف صفحه 63 از غارها به عنوان محل سکونت صوفیان یاد شده است. پس می شود نتیجه گرفت که این غار نیز به نوعی در ارتباط با آیین مهرپرستی است این نکته را آینده مشخص می کند.