در اين كه نذر يك سنت پسنديده، حسنه و عملي، نيك، كارساز و انسان ساز اسلامي است شكي نيست، نذر عبارتست از انجام كار خير براي خدا و يا ترك كار ناپسند و مكروه براي نزديكي و تقرب به معبود كه به دو نوع تقسيم مي­شود:

الف: نذر مشروط: انسان باخدا عهد مي­بندد كه در صورت تحقق حاجتي (البته مشروع و حلال) كار خيري را انجام دهد و يا عادتي را ترك كند

ب: نذر مطلق: انسان با خدا عهد مي­كند كه براي رضاي او كار خيري انجام دهد و عادتي را ترك كند و هيچ شرطي هم براي آن قرار نمي­دهد.

شرايط نذر صحيح بر طبق رساله­ هاي عمليه:

1- خواندن صيغه كه به هر زبان مي­توان آن را خواند

2- عاقل و بالغ بودن فرد نذر كننده

3- از روي اختيار و قصه و در شرايط عادي باشد مثلاً در حالت عصبانيت نباشد.

4- انجام نذر در توانائي فرد نذر كننده باشد.

تعريف و شروط ذكر شده داراي مشخصات و تعاريف خاص خود بوده  و برخي از آن­ها در شرايط مكاني و زماني مختلف تغيير مي­كنند.

كار خير: در تعريف نذر انجام كار خير را نذر، دانسته­اند، يعني اينكه نذر«كارخير» است كه در هر زمان و مكاني نوع كارهاي خير فرق مي­كند و تازه اين كارهاي خير خود تقسيم بندي و درجه بندي دارد و اهميت بعضي از بعض ديگر بيشتر است، شايد مثال­هائي موضوع را روشن­تر كند.

در قديم بدليل اينكه كوچه­ها تاريك بود و برقي هم در كار نبود و دستگاهي و اداره­اي هم متولي روشن كردن معابر نبود، روشن كردن شمع در مسيرها، بسيار درست و بجا و بدردبخور و در واقع امر خير بود ولي امروز نيازي به اين­كار نيست.

در خاطره­اي نقل شده بود كه به امامزاده­اي در يك منطقه كوهستاني رفتم، ديدم مردم بسته بسته نمك بعنوان نذر مي­آورند، تعجب كردم، به متولي مراجعه و دليل را پرسيدم، گفت ما هم از اين كار ناراحت هستيم، پارچه نوشته­اي در امامزاده زده­ايم كه اين كار هيچ ريشه مذهبي ندارد، سابقه آن اينست كه در قديم در روزهاي سرد مسير امامزاده يخ مي­زد و عبور مشكل بود و عده­اي براي اينكه زوار به امامزاده بيايند نذر مي­كردند و نمك خريده و در مسير مي­پاشيدند تا يخ­ها آب شود.

توجه كنيد در آن مكان و آن زمان نذر نمك كار درست و خيري بوده­است ولي اكنون كار خير نيست و مشكلي را حل نمي­كند و اسراف و تبذير است و دكاني براي سودجويان، پس نمك اصل نيست نذر اصل است.

بنابراين نذر مانند ديگر دستورات و احكام اسلامي پوياي و قابل به روز شدن است و در واقع ظرف است، قالب است كه فرد نذر كننده با اختياري كه دارد مي­تواند با عقل و درايتي كه بكار مي­برد بهترين­ها را در آن بريزد، بنابراين در هر زمان و مكاني بايد نوع نذرها بگونه­اي باشد كه خير بوده و مشكلي را حل كند.

رضاي خدا: مشخصه ديگر نذر براي رضاي خدا بودن است؛ پس بايد نيت، پاك و مخلصانه باشد، اصلاً نذر در واقع نوعي از خودگذشتن و به بندگي رسيدن و به حق وصل شدن است، عبادت است، خودسازي است، بندگي است، پس هر چه آن را خراب كند و هدف جلب رضاي خدا را از بين ببرد كار شيطان است، نذر هم مانند ديگر پديده­ها آفت دارد كه برخي از ­آن­ها عبارتند از: خودنمائي، چشم و هم چشمي، تظاهر، اسراف و تبذير و ريا كه در اين صورت نه تنها رضاي خدا حاصل نمي­شود بلكه خشم او را برمي­انگيزد.

عاقل و بالغ بودن: از احكام ديگر نذر، عاقل و بالغ بودن فرد است. طبيعي است كه از فرد عاقل و بالغ رفتارهاي سازگار با عقل و بلوغ انتظار مي­رود پس بايد نذري بكند كه انسان­هاي عاقل و بالغ و داراي عقل سليم و بلوغ فكري نتوانند به آن ايراد بگيرند و آنرا زير سؤال ببرند.

مردم مسلمان و عاشق اهل بيت(ع) و امام حسين(ع) شهر ما نشان داده­اند كه براي رضاي خدا و در جهت ترويج و توسعه دين  و عمل به سنت­هاي حسنه و امور خير نه تنها از هيچ كوشش و تلاشي دريغ نمي­كنند بلكه در اين راه پيش قدم بوده و سخاوتمندانه وارد ميدان مي­شوند، اما در نيت و انجام هر نذري بايد به مشخصات گفته شده توجه كرد و خير بودن و رضاي خدا و عاقلانه بودن آن­ها را در نظر گرفت، بكوشيم با فكري روشن، نيازها و نيازمندان واقعي امروز شهرمان را بشناسيم، كارهاي خير را شناسائي كنيم و نذر و نذورات هر چه اندك خود را در آن جهات هزينه كنيم، كمي فكر كنيم و ديد بازتري داشته باشيم و آن­ها را در راه درست­تر و صواب­تر بكار بريم، دچار اسراف و تبذير و تقليد و چشم و هم چشمي نشويم و مشكلات را حل كنيم وگر نه آن­ها همچنان بجا خواهند ماند و دودشان به چشم خودمان هم خواهد رفت.