با یک نگاه عام هر کس می تواند مدیر باشد حتی اگر هیچ کارمندی نداشته باشد، اما در نگاه خاص در مجموعه های مختلف از یک فروشگاه و یا یک کارگاه تا یک کارخانه تا یک اداره و یا مؤسسه خصوصی افرادی به عنوان مدیر مسؤولیت اداره آن واحد را به عهده دارند که تفاوت آنها در حجم کارها و نوع مسؤولیت ها می باشد

به گونه ای که گاه یک مدیر خود بر مجموعه های از مدیران که بخش های مختلف سازمان مطبوع وی را اداره می کنند مدیریت می کند. به هر حال رفتار و تصمیمات یک مدیر به طور مستقیم و غیر مستقیم زندگی و سرنوشت یک جامعه را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند منجر به حل و فصل امور و رشد و تعالی شود و یا خود سبب آسیب و سر در گمی و هدر رفت وقت و امکانات مردم و نیز فرصت سوزی و طبعاً نارضایتی شهروندان گردد. با این رویکرد مدیران از گروه های هدف ویژه هستند که باید دائم در حال آموزش و فراگیری بوده و رفتار خود و سازمان مطبوع را ارزیابی و اصلاح نمایند و در عین حال برای پیش برد اهداف از تکنیک ها و ابزار جدید بهره جویند.

از آنجا ک در شهرستان ما هم مدیران زیادی در سطوح مختلف و بخش های متنوع خصوصی و دولتی و خدماتی و تولیدی و آموزشی و بهداشتی مشغول به کار هستند اختصاص بخشی در فرصت آنلاین و فرصت می تواند جهت طرح مباحث مختلف مدیریتی اعم از مسائل آموزشی و قوانین و مقررات و انتشار تجارب و معرفی کتب کاربردی مفید افتد که صاحب نظران، دانش آموختگان رشته های مربوطه و خود مدیران می توانند مطالب خود را در این بخش انتشار دهند. و اولین مطلب:

معرفی روش TQM یا مدیریت جامع کیفیت

اصولاً در هر اداره یا مؤسسه ای برای انجام کار یا فرآیند چه خدماتی و چه علمی و چه تولیدی دانسته و یا نداسته مسیری طی می شود که مشتری نهایی از آن بهره مند می گردد ولی آیا مشتری از این محصول به معنی عام آن راضی می باشد، آیا محصول کیفیت لازم را دارد، آیا مقدار پول و وقتی که برای آن صرف می شود منطقی است اگر جواب مثبت باشد که فرآیند خوب عمل می کند و مشکلی نیست گرچه ممکن است جا برای ارتقاء وجود داشته باشد ولی اگر سر و صدای مشتریها در بیاید معلوم است کار در جایی عیب دارد در این شرایط مدیر می تواند دو برخورد داشته باشد یکی سنتی و مبتنی بر نظارت بوده و دیگری استفاده از روش های علمی مثل روش TQM می باشد.

در روش اول چنین حکم می شود که منشا مشکلات کارکنان هستند نه نظام تولید و ارائه خدمات و برای رفع نقص مدیر نقش پلیس وکارآگاه را بازی می کند و کارکنان هم حالت رفاعی به خود می گیرند و در نهایت کمترین تلاشی برای یافتن مشکل و حل آن به وجود نمی آید و روحیه عدم اعتماد و سوء ظن حاکم و خلاقیت ها نابود و ملامت و سرزنش حاکم و مکانیسم های دفاعی مثل پنهان کاری و رفتارهای فردی حاکم می شود.

اما در برخورد دوم از علم برای یافتن عیب ها و اصلاح فرآیند ها کمک گرفته می شود که علم مدیریت روشهایی شناخته شده ای دارد که یکی از آنها TQM می باشد که به طور اجمالی معرفی می گردد.

مثالی می تواند مسئله را محسوس تر بیان کند و آن اینکه هر کس برای انشعاب آب و فاضلاب و گاز به ادارات آب و فاضلاب و گاز مراجعه می کند به شهرداری ارجاع داده می شود که پس از چندین بار رفت و آمدف هزینه هایی پرداخت می شود که یکی از آنها هزینه آسفالت مجدد منطقه حفاری شده می باشد اما در عمل ممکن است منطقه حفاری شده تا یکسال آسفالت نشود و یا ظرف چند روز آسفالت شود و در صورت اول مردم مجبورند بارها به شهرداری و ادارات مذکور مراجعه نمایند و هر کدام مسؤولیت آسفالت را به گردن آن یکی بیندازد و یا بگویند آب و فاضلاب راخودش آسفالت می کند و گاز را شهرداری آسفالت می کند ولی نتیجه نهایی که مهم است نارضایتی و سر در گمی و تحمیل هزینه های غیر ضرور به مشتری می باشد، بی شک این یک فرآیند معیوب است که باید اصلاح شود از این قبیل فرآیند های معیوب در ادارات مختلف می توان یافت که یک مدیر هوشیار و مردمی قطعاً به دنبال اطلاع یافتن از این فرآیند های معیوب و یافتن راههای اصلاح آن می باشد که البته روابط عمومی ها در شناخت نظرات مردم و انتقال به مدیران نقش کلیدی دارند:

حال اگر مدیری بخواهد یک روش علمی را برای یافتن عیب فرآیند به کار گیرد میتواند از TQM استفاده کند در این صورت مراحل زیر را طی می کند.

1-فرآیندی که معیوب است و باید ارتقاء یابد معلوم می شود

2- تیمی متشکل از افراد درگیر در فرآیند تشکیل می شود

3- عملکرد فرآیند روشن می شود

4- علل تغیرات درک می شود

5- مورد ارتقاء انتخاب می شود

6- برای ارتقاء برنامه ریزی می شود (برنامه و روش جدید)

7- برنامه اجرا می شود

8- نتایج ارزیابی می شود

در نتیجه فرآیند (کار) به صورت واقعی که دارای کوتاه ترین مراحل بوده و دارای کیفیت است و نهایتاً مشتری از آن راضی است در می آید.

باید توجه داشت انجام این روش نیاز به آموزش، تمرین و مهتر از همه ایمان مدیران به آن دارد و به آن باید تنها به صورت یک روش حل معضل نگاه شود.

در مثال آسفالت مکانهای حفاری شده اگر کارکنان درگیر در فرآیند از شهرداری اداره آب و فاضلاب و گاز کار را با روش TQM  بررسی کنند حتماً به یک برنامه اجرایی دست می یابند که طبق آن همه باید عمل کنند که نتیجه آن رضایت مردم و کاهش هزینه ها و صرف وقت مردم و دستگاه می باشد..