ابوالفضل مهرابی، سید حسام سیرانی، محمدرضا رفیعی و عباس مهرابی کلاس سوم دبستان امام جواد (ع) بودند که به کمک آقای فتحی مربی ورزش مدرسه به دنیای طناب زنی پا گذاشتند و سر دو سال تبدیل شدند به قهرمانان بین المللی این رشته. مهر ماه همه شان کلاس هفتمی می شوند و تصمیم دارند طناب زنی را حالا حالا ها ادامه بدهند البته در کنار رشته های دیگر.
گفتگوی کوتاه فرصت را با این ورزشکاران پر انرژی بخوانید:

 

•    چه شد که طناب زن از آب درآمدید؟
ابوالفضل: به خاطر اینکه طناب زنی رشته جذاب، پرخطر و پر مصدومیتی است. کلاس سوم بودیم در مدرسه امام جواد (ع) که آقای فتحی مربی ورزشمان یک گروه طناب زنی تشکیل داد، اول زنگ های ورزش تمرین می کردیم و بعد به لطف آقای میردامادی توانستیم در سالن مالک اشتر هم به مربیگری آقای بهارلویی تمرین کنیم.
سید حسام: کلاس سوم در مدرسه امام جواد (ع) بودیم که مربی مان با دادن طناب به تعدادی از بچه ها آزمونی گرفت و ما چند نفر به اضافه 3 نفر دیگر پذیرفته شدیم البته من چون پدرم هم اهل طناب زنی بود از قبل به این رشته علاقه داشتم.
عباس: کلاس سوم بودیم، زنگ های ورزش تمرین می کردیم و در آزمونی که آقای فتحی گرفت کسانی که استعداد بیشتر داشتند برای مسابقات انتخاب شدند که ما 4 نفر جزوشان بودیم.
محمدرضا: به صورت گروهی و دو نفره تمرین می کردیم، در مسابقات شهرستانی از بین 10 گروه مقام اول آوردیم و در مسابقات کشوری هم به رتبه اول دست پیدا کردیم. تابستان کلاس پنجم به مسابقات آسیایی سنگاپور راه پیدا کرده و به مقام پنجم دست یافتیم.

 

•    سفر به سنگاپور خوش گذشت؟
همه با هم: همه شرکت کنندگان بالای 14 سال بودند و ما تنها گروه زیر 14 سال بودیم حتی دخترانی که همراه ما به مسابقات سنگاپور آمده بودند هم بالای 14 سال بودند. سوغاتی هم برای خانواده هایمان لباس خریدیم و خانواده ها هم در فرودگاه تهران با حلقه گل به استقبالمان آمدند اگر چه جایزه ای نبرده بودیم.

•    هزینه سفر با خودتان بود؟
هر کدام 3 میلیون هزینه کردیم به اضافه حدود 600 هزار تومان برای خرید تجهیزات مسابقه، بخشی از هزینه ها را هم فدراسیون پرداخت.

 

•    در چه مسابقات دیگری شرکت کرده اید؟
محمدرضا و ابوالفضل دست می گیرند: ما دو نفر در مسابقات نیشابور شرکت کردیم و رتبه دوم را کسب کردیم.

 

•    روزانه چند ساعت تمرین می کنید؟
1 ساعت و نیم در سالن به همراه مربی و 2 ساعت در خانه هایمان به صورت انفرادی طبق برنامه مربی.

 

•    الان خودتان را برای چه مسابقه ای آماده می کنید؟
هم برای مسابقات کشوری که در شهریور ماه برگزار می شود و هم برای مسابقات جهانی هنگ کنگ البته اگر حامی مالی پیدا کنیم.

 

•    یک خاطره طنابی مهمانمان کنید.
ابوالفضل: وقتی رکورد طناب زنی در 30 ثانیه را جا به جا کردم اشک شوق ریختم، رکورد در مسابقات فدراسیون 78 تا در 30 ثانیه بود که من آن را به 80 تا رساندم و در مسابقات نیشابور به 84 تا.
 عباس: روز آخر سفر به سنگاپور برای تفریح به ساحل اقیانوس آرام رفته بودیم، یک قلاب ماهیگیری آنجا دیدیم، برداشتیم تا ماهی بگیریم که سرپرستمان اجازه نداد، رفتیم نزدیک طوطی ای که همان اطراف بود، یک نفر به زبانی که ما متوجه نمی شدیم تند تند کلماتی را به زبان می آورد که سرپرستمان گفت زودتر بیایید برویم او دارد فحش می دهد!
سید حسام: در سفر به سنگاپور برای تفریح به ساحل رفته بودیم، تکه چوبی را از آنجا پیدا کردم و می خواستم اسمم را روی ماسه های ساحل بنویسم، سید حسام را که نوشتم چوب زیر پوست دستم رفت و انگشتم را زخمی کرد.
محمدرضا: چیزی یادم نمی آید.

 

•    به غیر از طناب زنی به ورزش دیگری هم علاقه دارید؟
محمد رضا: من فوتبال کار می کنم، مقام هم آورده ایم.
عباس: من در تیم والیبال هستم، مقام اول استان را کسب کرده ایم.
سید حسام: من ژیمناستیک کار می کنم، مقام اول استان را هم آورده ام.
ابوالفضل: من هم تنیس روی میز کار می کنم و هم همراه محمدرضا در تیم فوتبال هستم.

 

•    می خواهید در طناب زنی به کجا برسید؟
همه با هم: طناب زنی پایان ندارد، بیش از 700 حرکت دارد که ما 200 حرکت آن را یاد گرفته ایم و هر چه بالاتر می رویم حرکات تازه ای یاد می گیریم. آقای فتحی می گوید: نباید هدفمان مسابقه باشد، بلکه باید برای رواج طناب زنی تلاش کنیم.

 

•    به چند نفر طناب زنی یاد داده اید؟
محمدرضا: به 5 نفر
عباس: به 7 نفر از بچه های اقوام و همسایه ها
 سید حسام: به 2 نفر
ابوالفضل: به 4 نفر؛ خواهر کوچکم و بچه های اقوام.

 

•    فایده طناب زنی چیست؟
بدن قوی می شود، قد بلند می شود و عضلات پشت پا هم تقویت می گردد.