خداوندا چرا بی خانه ام من؟!                        چرا بی خانه و کاشانه ام من؟!

حقوقم اندک و خرج است بسیار                 نمی فهمد کسی درد من، انگار

و بدتر از تمام دردهایم                           اجاره خانه، اندازد ز پایم

و دخل و خرج من، دیگر یکی نیست          غذایم، جز غذای آبکی نیست

حقوقم را فقط در خواب بینم                    کنارش سایه ارباب بینم

بگیرم تا حقوق ماهیانه                           چو جن ظاهر شود، ارباب خانه

دو دستی پول را تقدیم دارم                    برای خویش، حسرت می گذارم

چو صاحب خانه را هر ماه بینم                 ملول و خسته و زار و غمینم

که الان می برد بالا اجاره                       ندارم جز ره تسلیم چاره

شود گر بیش از این در مهر و آبان             روم چادر زنم اندر بیابان

خدایا قسمت ما خانه ای کن                 و ما را صاحب کاشانه ای کن

خدایا، خانه شش دانگ گر نیست             برای بنده مسکن مهر کافیست