شاید از زمان گلادیاتور ها و مبارزات آنها با همدیگر تا المپیک های آتن و ادامه آن در جهان مدرن دلیل به وجود آمدن رشته های مختلف ورزشی را نیاز انسان به ورزش برای سلامت روح و جسم و نیز تفریح و سرگرمی دانست، اما یک واقعیت دیگر هم در این رابطه وجود دارد و آن ارتباط ورزش با افزایش مهارتهای انسان برای زندگی معمول و روزمره در هر مقطع تاریخی باشد. مثلا آیا دوهای سرعت و گام های بلند و پرتاب دیسک و نیزه می تواند به نوع و سبک زندگی بشر در دوره ای از تاریخ یعنی غارنشینی نیاز به شکار به عنوان راه اصلی زندگی وی باشد؟ اگر این فرضیه را بپذیریم احتمال ظهور رشته های جدید در انواع ورزش ها با تغییر شرایط زندگی و محیط ها دور از انتظار نیست.

بر همین اساس رشته جدیدی در دو و میدانی تحت عنوان پیاده روی در بین سد معبرها در دیار ما شکل گرفته است که دلیل آن واقعیت وجود موانع تعدد و سد معبرهای گوناگون در پیاده روهای باریک شهر به ویژه در خیابان های مرکزی شهر می باشد که هر شهروند خمینی شهری که به هر حال مجبور است برای گذران زندگی از پیاده روهای مختلف خیابان ها عبور کند باید ابتدا مدتی در این رشته آموزش ببیند تا بتواند با کسب مهارت های لازم به سلامت از بین موتورهای پارک شده در پیاده روها و صندوقها و سبدهای میوه چیده شده درب مغازه ها، انواع لوازم و وسایل فروشگاه ها که تو پیاده روها چیده شده است به سلامت عبور کند وگرنه امکان عبور بدون خطر از این پیاده روهای پرمانع وجود ندارد.

البته کسانی که در این رشته تخصصی به دست آورند برای خودشان هم مفید است، چرا که در برخورد با ادارات و بانک های مختلف مهارت های لازم را از پیش کسب کرده اند و قادر خواهند بود مثلا برای دریافت یک وام ازدواج از موانع مختلف که از سد معبرهای موجود در سطح شهر خشن هستند با صبر و حوصله بالاخره به مقصد برسند فقط اشکال کار این است که مثلا در مورد وام ازدواج وقتی آن را دریافت می کنند با آن حتی یک یخچال فریزر هم به دلیل هرج و مرج بازار نمی تواند بخرد.

پیدا کنید مغازه را!

مورد کاربری مکان نشان داده شده در شکل:

روزها (ایام هفته): مغازه

شب ها: اگر شد خیابان!

ببخشید آقا اینجاها قبلا یه پیاده رو بود. شما نمی دونی کجا رفته؟

خیابون باز هم جا داشت ها! تو رو خدا تعارف نکن! تردد بی جای وسایط نقلیه، مانع کسب است!

هشدار برای وسایط نقلیه: خطر تردد عابر پیاده از پیاده رو!

نیازی به تابلوی توقف ممنوع نیست! نه عابر پیاده و نه وسیله نقلیه نمی تونن بایستند.

مشتری: نه ممنون! این جا همه چی هست، دیگه تو نمی آیم! شما بیا بیرون بگو چند تقدیم کنم؟!

طبق یکی از اصول شهرنشینی هر گاه مالکیت خیابان یا پیاده رو برای صاحب مغازه محرز شد نامبرده می تواند وسایل کار خود را در آن مکان تعبیه نماید!

.

.

.

.

.

.

.

البته بعضی ها هم مثل صاحب این مغازه نمونه اند. ببین آدم حظ می کند!